جناب استاد می‌فرماید: روزی شیخ محمد حسین زاهد(رحمه الله) با عده‌ای از شاگردانشان به باغ دولت آباد در نزدیکی حرم حضرت عبدالعظیم (علیه السلام) رفته بودند، در نزدیکی آنجا عده‌ای جوان مشغول لهو ولعب و تنبک زدن و رقصیدن بودند. ایشان از باب امر به معروف و نهی از منکر پیغام دادند که چون این کار منکر است لذا آن را ترک کنید(1) و ساکت باشید ولی آنها گوش ندادند، در میان آنها شخص تنبک زنی بود که مجلس را گرم می‌کرد و بقیه افراد مشغول لهو و لعب بودند، مرحوم شیخ(رحمه الله) جوان تنبک‌زن را نفرین کرد که خدایا همانطور که او دل ما را به درد آورد دلش را به درد بیاور. فردای آن روز وقتی که ایشان به درس رفتند شخصی آمد و گفت: آقا پسری که شما نفرینش کردید از دیشب تا کنون به دل دردی شدید مبتلا شده به حدی که دکترها نمی‌توانند درد او را ساکت نمایند و همچنان آه و ناله می‌کند و ظاهرا به خاطر این است که شما را ناراحت کرده است، لذا استدعا داریم که شما از او راضی شوید.
مرحوم شیخ (رحمه الله) هم فرمودند: ما او را بخشیدیم
و با این جمله بلافاصله آن جوان خوب شد(2)
----------------------------------------------------------------
(1) حضرت امیرالمومنین(ع) در وصیت خود به حسنین درباره نهی از منکر فرمودند:
لا تَترَکوا الأمرَ بِالمَعرُوفِ و النَّهیَ عَنِ المُنکَر، فَیُوَلّی عَلَیکُم أشرارَکُم، ثُمَّ تشدعُونَ فَلا یُستَجابُ لَکُم
امر به معروف و نهی از منکر را ترک نکنید، که(اگر چنین کنید) افراد شرور و بدکار بر شما مسلط می‌شوند و آنگاه(برای دفع آنها) دعا می‌کنید(ولی) دعایتان مستجاب نمی‌شود.
(2) حضرت رسول اکرم(ص) فرمودند:
عَلَیکُم بِالعَفوِ فَإنَّ العَفوَ لا یَزیدُ العَبدَ إلّا عِزّاً فَتَعافَوا یُعِزُّکُمُ الله
بر شما باد به عفو و گذشت، زیرا عفو و گذشت چیزی جز عزت و آقایی بر آدمی اضافه نمی‌کند، پس عفو کنیدف تا خدا شما را عزیز و بزرگ بدارد